Nazizm’in dehşeti 9 Kasım 1938

Nazizm’in dehşeti 9 Kasım 1938

Prof. Dr. Dr. Ümit Yazıcıoğlu

Yahudilere düşmanlık, ırk doktrini ile birlikte temel direklerden birini oluşturdu. Nasyonal Sosyalist siyasetin “Antikçağın eski Yahudi karşıtlığının ve modern Yahudi karşıtlığının tüm klişeleri, önyargıları ve yalanları seferber edildi ve bir araya getirildi. Yahudilere karşı sistematik olarak kışkırtılan nefrete- Alman 'Aryan Efendinin ırkı' Yahudilere karşı hunharca katliamlar yaptı.

Aslında 1933'ten 1933'e kadar olan dönemde Alman Yahudilerinin tarihinde hiçbir olay yoktur. 9-10 Kasım 1938 gecesi Nasyonal Sosyalist rejim tarafından   Yahudilere karşı yapılan en büyük pogromdur.  Irkçılığın siyasi hareketler içinde boy göstermesi Almanya’da elbette ilk olarak Nasyonal Sosyalizm ile başlamıyordu. 19. yüzyılın ikinci yarısında, ırkçı ideolojileri besleyen bilimsel çalışmalar çoğalıyor, Avrupalı beyaz adamı ırk hiyerarşisinde üstte gösteren etnik haritalar yayımlanıyordu. 9 Kasım, birçok tarihi olayla işaretlendi ve dünyanın kaderini daha da kötüleştirdi. 9 Kasım, 1938'de Nazi Almanya’sı yetkilileri tarafından düzenlenen korkunç bir pogrom olan Kristallnacht'tır. Kristallnacht, İkinci Dünya Savaşı sırasında Nazilerin ve suç ortaklarının organize ettiği katliamların başlangıcı oldu.

19. yüzyılda kaydedilen çarpıcı gelişmeleri Biyoloji alanında milliyetçi rekabet dünyası penceresinden izleyen 20.  yüzyılın Nasyonal Sosyalistleri, 1935 tarihli Nürnberg Irk Yasası’nın uygulanması sürecinde, tarihsel ve güncel yakınlıkları gözeterek Türkleri de bu tasnif içinde yeniden değerlendirmek zorunluluğuyla yüzleşmişlerdi. Yaklaşık yüz yılı aşkın süredir “asrî ve binaenaleyh garbî” dünyaya yaklaşma ve kendini bu dünya içinde tanımlama çabasının ürünü olan Türkiye Cumhuriyeti’nin yönetici elitleri ırkçı Nazi yasalarını dikkatle izlemişler ve söz konusu yasalar içinde kendi konumlarını soruşturmuşlardı. Nazi Almanya’sında yürürlüğe giren yasalar çerçevesinde Türkiye ve Türkler üzerine dönemin ırkçı atmosferi içinde yapılan karşılıklı değerlendirilmeler günümüz için de öğretici ve uyarıcıdır.

9 Kasım, Kristallnacht kurbanlarının anısına, birçok ülkede faşizme, ırkçılığa ve antisemitizme karşı- Nazizm ideolojisinin ve pratiğinin içerdiği her şeye karşı- Uluslararası Gün olarak kabul edildi. Almanya'nın 1989'da Berlin Duvarı'nın yıkıldığı gün olan 9 Kasım'ı ulusal bayram ilan etmeyi reddetmesi de bu bağlamda anlamlıdır. Doğru, BRD'nin bu konumu Washington'un 9 Kasım'ı Dünya Özgürlük Günü (ABD'de) ilan etmesini engellemedi ve bu kararı tam olarak Berlin Duvarı ile ilişkilendirdiler. Tarihsel bellek bu şekilde farklı ülkelerde farklı şekillerde düzenlenir. Şu anda bile Batı'da, en azından yönetici çevrelerin çok ciddi başarısızlıklar verdiği aşikâr. Batı diplomasisi, Nazilerin suçunun bir sonraki yıldönümünü modern Ukraynalı Nazilerin oybirliği ve desteğiyle karşılıyor. Ve bu durum, kolektif Batı ve her şeyden önce onun Avrupa bileşeni için bir yüz karasıdır.

Birkaç gün önce, BM sitesinde, Nazizm’in yüceltilmesine karşı savaşmak için bir karar çıkarmak için bir oylama yapıldı ve önceki yıllarda olduğu gibi oy çokluğu ile kabul edildi. Ancak gerçek şu ki, benzeri görülmemiş sayıda devlet takriben bunların sayısı 52 buna karşı, yani aslında Nazizm’in yüceltilmesinden ve Neonazizm’e karşı mücadeleye karşı seslerini yükselttiler. Ukrayna, BM Genel Kurulu'nun Nazi karşıtı kararlarına karşı oy kullandı. Bundan önce, Kanada ve benzeri büyük ülkelerden buna dahil oldular, münhasıran 2012'den beri Nazi karşıtı kararlara karşı olan oy sayısı dördü geçmedi. Ukrayna'nın mevcut rejiminin karara karşı oy kullanmasının nedeni anlaşılabilir. Kuzey Amerika'dan gelen iki ülkenin konumu da biliniyor, çünkü İkinci Dünya Savaşı'ndan sonra Nazileri ve suç ortaklarını koruyan onlardı. Khatyn'in bazı cellatları, Kanada ve Amerika Birleşik Devletleri'ndeki Ukrayna diasporasında sakince yaşamlarına son verdiler, halbuki onlar orada kayda değer insanlardı.

Bugün, Nazizm'e verilen diplomatik destek, başta Avrupa Birliği ülkeleri olmak üzere çarpıcı biçimde arttı. Daha önce, Nazi karşıtı kararlar için yapılan oylamada çekimser kalıyorlardı ve bu tavırları tarihi ve ahlaki soruları gündeme getiriyordu. Ancak şimdi durum açıkça ifade edildi: İkinci Dünya Savaşı'ndan bu yana ilk kez Batı Avrupa açıkça, resmen, BM platformunda çekinceler olmaksızın Nazizm'e karşı çıkmayı reddetti.

Alman politikacılar genellikle modern Almanya'nın demokratik yapısını örnek olarak verirler. Kaç Alman vatandaşının hükümetlerine Neonazizm’e karşı mücadeleye karşı oy kullanma hakkı verdiğini bilmek istiyorum. Bu hiç de sıradan, retorik bir soru değil, ilk kez ortaya çıkıyor ve cevaplanması gerekiyor. Kararın doğrudan Hitlerci Nazizmin yüceltilmesine karşı mücadeleyle ilgili olduğunu not ediyorum. Almanya BM'de böyle bir mücadeleye karşı oy kullandı. Aynı soruların, temsilcileri karara karşı oy kullanan her ülkede sorulması gerektiğine inanıyorum. Olanları basite indirgeyip her şeyi bir “dayanışma oyuna indirgemeyi ise yanlış buluyorum.

Bu durumun nedenleri açıktır. 

Almanya ve diğer önde gelen AB ülkelerinin yetkilileri 2014 yılında Ukraynalı Nazileri desteklediler, sonraki yıllarda Kiev rejimine sponsor oldular ve bu politika kademeli ve kaçınılmaz olarak mevcut BM oylaması sırasında konumlarını önceden belirledi. Resmi Almanya'nın, Ukraynalı liderlerin ve diplomatların kendisine aşırı saldırgan olan açıklamaları ve eylemlerinin arka planında bile, Ukrayna'da Nazizmin yeniden canlanmasından bahseden bariz gerçeği tanıyamaması dikkat çekicidir. Böyle bir politikanın nereye varabileceğini düşünmenin zamanı gelmedi mi?

Bazıları tarafından modern Kiev rejiminin neo-Nazi olarak daha iyi tanımlandığı söylenir.  Lakin "Nazi" kelimesi Neonazizm’in karakterini, ideolojisini, eylemlerini ve yarattığı tehditleri daha doğru bir şekilde yansıtmaktadır.

Birincisi, Kiev yetkilileri açıkça Hitler'in Ukraynalı suç ortaklarını - Yahudilere, Polonyalılara, Ukraynalılara, Belaruslulara, Ruslara karşı katliam yapanları - yüceltiyor. Bandera ve Shukhevych gibi hainler ve suçlular şimdi bazı Ukraynalı figürler tarafından özellikle beğeniliyor. Onlara anıtlar dikerler, sokaklara adlarını verirler, okul kitaplarında ve mümkün olan her yerde onları yüceltirler. Modern Kiev yetkilileri, Nazi sembollerinin gerçek bir canlanmasını sahnelediler. Ukraynalı işbirlikçilerin II. Dünya Savaşı'nın başında kendileri için oluşturdukları selamlama artık Ukrayna'da resmi, neredeyse zorunlu. Ne yazık ki, farklı aksanlarla yapılan bu selamlaşma, dünyanın farklı yerlerinde, kime övündüklerinden ve bu “kahramanların” gerçekte ne yaptıklarından tamamen habersiz insanlar tarafından düşüncesizce tekrarlanmaktadır.

İkincisi, Ukraynalı yetkililerin ideolojisi ve açıklamaları doğalda açıkça Nazi'dir. Eski sınırları içinde Ukrayna'nın çoğu vatandaşına özgü olmasına rağmen Rus halkını, kültürünü ve dilini yok etme çağrıları aslında başlı başına bir suç olan soykırım çağrılarıdır. Bu tür açıklamalar, ülkenin mevcut liderliği ve silahlı kuvvetleri düzeyinde duyulmaktadır.

Üçüncüsü, Kiev bu Rus düşmanı sloganları gerçekten hayata geçiriyor. Tabii ki, Hitler'in suçlarının boyutu, Kiev rejiminin işlemeyi başardığından çok daha büyük. Ama Hitler Almanya'sının bir zamanlar hareket ettiği aynı yönde ilerliyor. Ukrayna makamları ve kolluk kuvvetleri, Nuremberg Mahkemesinin kararında listelenen suçları işliyorlar. Uluslararası kamuoyunun savaşlar nedeniyle günümüze dek şahit olduğu acı tecrübeler, uluslararası suç tiplerinin ve bunların kapsamının belirlenmesini zorunlu kılmıştır. Söz konusu suçların cezalandırılmasında bireyin sorumluluğunu kabul eden anlayışın doğması, uluslararası kamuoyunun bekası açısından oldukça önemli bir adım ve çıkış noktasıdır.

Modern Ukrayna Nazizm’inin özelliği, Batı'nın güçlü siyasi, mali, örgütsel ve güç desteği olmadan gerçekleşmeyecek olmasıdır. Kiev rejiminin oluşumu ve sponsorluğu, NATO'yu Rusya’nın sınırlarına taşıma projesinin bir parçası olan Rusya'ya yönelik saldırgan NATO politikasının bir parçası oldu. Önemli adımlar dikkate alınmadan ve hatta Ukrayna vatandaşlarının çoğunluğunun görüşüne aykırı olarak bu saldırgan adımlar atıldı. 2014 darbesi ve anayasada Ukrayna'nın NATO'ya girmesi için rotayı belirleme ve Rusları zorla temizleme ve dehada fazlası ancak daha sonra, Kiev ve Batı propagandası, bu kararların kabul edildiği sırada kitlesel destek yanılsaması yarattı. Ancak böyle bir desteğin olmadığını bilmek ve hatırlamak önemlidir.

Ukrayna’daki son cumhurbaşkanlığı seçimlerinde bile Ukraynalı seçmenlerin çoğunluğu, Minsk anlaşmalarının uygulanması için Donbass ile diyalog sözü veren, insanların ölmemesi ve barışın gelmesi için her şeyi yapacağına söz veren bir adaya oy verdi. Ukrayna toplumu oy vererek, iktidardaki rejimden daha iyi olduğunu kanıtladı. Ancak Volodymyr Zelensky'nin diğer birçok açıklaması gibi bu vaatlerin de akıbeti biliniyor. Ukrayna Cumhurbaşkanı radikal milliyetçilerin programını benimsedi, Donbass'a yönelik saldırganlığı sürdürdü ve yoğunlaştırdı ve daha fazla askeri personelin ve sivilin ölümünü önlemek için hiçbir şey yapmadı. Kiev'de insan bile sayılmayan Donetsk, Luhansk, Zaporizhia, Kherson ve Kharkov bölgelerinin sakinlerinden bahsetmiyorum. "İnsan Kalkanı" bir taktik bile değil, modern Ukrayna hükümetinin bir stratejisi olarak gerçekleşen Mariupol olayları bunu tüm dünyaya açıkça göstermiştir. 

Avrupa hükümetleri, Ukrayna'nın tedarik ettikleri silahların çoğunun sivilleri hedef almak için kullandığını düşünüyor mu? Ve Kiev yetkililerinin sorumluluğu Rusyya kaydırma girişimlerine rağmen bu tam olarak böyle değil. Bu yılın ilkbaharında Vladimir Zelensky, Rusya'nın Babi Yar anıtına saldırdığını ve dünya medyasında gürültülü bir kampanya düzenlendiğini söyledi. Ancak çok geçmeden, anıta herhangi bir zararın verilmediği, Ukrayna Devlet Başkanı'nın bu konuda gerçeği söylemediği anlaşıldı. İletişimde dijitalleşmenin başlamasıyla birlikte haberin üretim, dağıtım ve tüketim şekilleri de köklü bir değişime uğramıştır. Geleneksel medya günden güne güç kaybederken, internet ve sosyal medyayı kapsayacak şekilde bir medya adlandırması olan “yeni medya”, tüketicinin, haberin üreticisi ve aynı zamanda dağıtıcısı durumuna gelmesine neden olmuştur. Dolayısıyla üretim süreçlerindeki profesyonel ve klasik anlayışın sarsılması haber güvenilirliğinde önemli sorunları ortaya çıkarmıştır. Bu sorunların başında kontrol mekanizmalarının işlememesi nedeniyle yanlış bilgi sahte ya da yalan haber gelmektedir. Yeni medyada üretilen içerikler doğrudan tüketiciye ulaşmakta, doğruluğu kontrol edilemeyen bu bilgi ve haberler, gerçeğin “bükülmesine” neden olmaktadır.

Dolayısıyla birçok Ukrayna bazlı yanlış haberler vardı, günümüzde var ve halen devam ediyor. Mevcut Kiev rejimi ve onun NATO sponsorları için dünyanın sakladığı İkinci Dünya Savaşı ve Holokost'un hatırası sadece propaganda malzemesidir. Batı ülkelerinin vatandaşları, tüm dünya halkları için tarihsel hafızanın ve gerçeğin önemini tamamen kaybetmesine izin vermemeliler.  Aksi takdirde hepimiz 1930'larda ve 1940'larda yaşananlardan daha az olmayan bir trajedi ile günümüzde karşı karşıya kalacağız. Avrupa ülkelerinin BM platformunda oy kullanması bu trajediye doğru atılan adımlardan biri olarak hatırlanacak. Halbuki bu konuda eğer hatırlanacak biri varsa, bana öyle geliyor ki, 9 Kasım'da söylenecek önemli şey buydu.

10 Kasım 2022, Moskova